Author Archives: stevec

…wakacje minęły i czas wrócić do “normalnośći”….

….wakacje minęły i czas wrócić do “normalnego życia”.

Lato, wyjazdy, zupełny relaks, oderwanie się od codziennych problemów…. to są bardzo istotne sprawy, które potrzebuje każdy człowiek. I ja skorzystałam z tego przywileju, gdyż zaraz po zakończeniu roku szkolnego wyjechałam wraz z mężem na wakacje, jak zawsze do Polski.

Ale cofnę się w czasie, do czerwca.

Jest to czas przyznawania specjalnych nagród dla UCZNIÓW ROKU.

Z czwartkowej klasy, kursu prowadzonego na ZOOM, otrzymał tę nagrodę Pan Ryszard Kossecki, a z kursu kredytowego, który prowadzony jest w środy, wyróżniona została uczennica, Stella Trent.

Zakończyła ona pełny kurs i otrzymała wystarczającą ilość punktów potrzebnych na dalszą edukację.

Spotkanie z uczniami z klasy czwartkowej i poniedziałkowej odbyło się na początku czerwca w Scarborough, w COFFEE COULTURE. Część studentów nie mogła przyjechać, ale ci, którym się udało, mam nadzieję, że byli zadowoleni. Pan Ryszard Kossecki był w tym względzie Osobą najważniejszą. Podarowałam panu Ryszardowi DYPLOM UCZNIA ROKU 2024/2025, książkę w postaci albumu o Bitwie Warszawskiej w 1920 roku. Dodatkowo breloczek z symbolem samolotu. Jako że pan Ryszard lata liniami Air Canada.

Spotkanie nasze było bardzo oryginalne, zamówiliśmy tylko kawę, ponieważ pan Ryszard kupił wszystkim pączki w polskich delikatesach. Myśleliśmy, że siedząc przy stolikach będziemy upajać się smakiem pączków, gdy tymczasem zabroniono nam je spożywać. Zatem każdy zabrał pączki ze sobą do domu. Oczywiście przy samej kawie, było równie wesoło i miło.

Później spotkaliśmy się na zajęciach kilka razy i pożegnaliśmy się aż do lipca. Spotkanie odbyło się tylko raz, ja w Polsce, a studenci w Kanadzie. Zmiana czasu robi swoje, ale większość dopisała. Lekcja była długa, gdyż każdy chciał wiedzieć więcej o Kołobrzegu i o Polsce.

Z kolei Stella Trent została wybrana też przeze mnie, ale Dyplom i dodatkowa nagroda była ufundowana przez Związek Nauczycielstwa Polskiego w Kanadzie.

Cała ceremonia odbyła się w Burlington. Było uroczyście, mnóstwo gości, a przede wszystkim młodzież, która została wybrana z najlepszych.

Stella Trent..uczennica ROKU 2024/2025

Zakończenie roku szkolnego mojego kursu kredytowego odbyło się 18 czerwca 2025 roku w głównym Hallu Szkoły Średniej –Paul Dwyer w Oshawie.

Jakież było zaskoczenie gdy pojawił się wcześniej zaproszony Konsul Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Toronto Pan Marek Ciesielczuk.

Jak co roku zapraszam wszystkich przedstawicieli różnych organizacji polonijnych, zapraszam rodziców, uczniów z mojego wirtualnego kursu, oraz znajomych, przyjaciół.

I takich było naprawdę sporo. Z Burlington przyjechali państwo Terenia I Witold Liliental.

Pan Witold, umie wychwycić pewne niuanse z każdej sytuacji. Świetnie władający piórem, z niesamowitą lekkością nadal pisze ciekawe artykuły do dobrych polskich gazet.

Pani Terenia, która potrafi służyć dobrą radą, zazwyczaj się nie myli, a jej opinia w wielu kwestiach jest niejednokrotnie bezcenna.

Były przemówienia….powitanie wszystkich gości przeze mnie, Pan Konsul pięknie podkreślił znaczenie mowy polskiej. Jak ważną rzeczą jest poznawanie Polski, która jest coraz piękniejsza.

Pan Witold w swoim przemówieniu uczulił nas wszystkich jak należy odnieść się do polskości. Trzeba być zawsze dumnym kim się jest!!! Wspominał swoją mamę, która podczas wojny uczyła polskiego na tak zwanych kompletach.

Uczennica—Maya Nowak, żegnając swoich kolegów i koleżanki, a zwłaszcza tych, którzy ukończyli kurs, pięknie przeczytała po polsku i po angielsku swoją przemowę. Dziękowała wszystkim za swoje trzy lata nauki na tym kursie. Zyskali oni pełny kredyt, potrzebny na wyższe studia.

Maya Nowak….our Valedictorian 2024/2025

valedictorian Download

Tereska i Witold Liliental i Krystyna , Marek Świrscy

2025-07-14 Ambasadorka polskosci Download

Było wręczanie nagród wszystkim bez wyjątku! Robię to od zawsze. Teraz dzięki pomocy organizacjom polonijnym mam możliwość kupna pięknych książek, gier, map. Jestem bardzo wdzięczna wszystkim za tak wspaniałą pomoc.

Był jak zawsze wiersz…. tym razem….. ŻURAW I CZAPLA — JANA BRZECHWY, w wykonaniu studentów, później piosenka …WAKACJE i…….na zakończenie były … spotkania, rozmowy, wspólne zdjęcia, podziękowania, pyszności….konkretne: czyli pizza, serki, krakersy, ale też słodkości, owoce, kwiaty…..prezenty, za które dziękowałam wciąż i wciąż…. kwiaty, które były i są nadal piękne.

GENERALNY KONSUL RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W TORONTO…PAN MAREK CIESIELCZUK

Nadszedł czas pożegnania.. Nasz pan Robert….pomaga nam co roku w przygotowaniu do ceremonii i do sprzątnięcia po . Jednym zdaniem mogę zakończyć…..Było naprawdę cudnie.!!

Muszę wspomnieć o całej Dyrekcji Continuing Education, bez których nie było by tego co jest…Dziękuję!!

..zdjęcia poniżej….

Pozostał mi jeden dzień na spakowanie rzeczy i już 20 czerwca wyleciałam z mężem do Polski.

Dalszy ciąg nastąpi….

…znów po długim czasie…

……..jak zwykle zaczynam od kropek. Jak ktoś mnie już troszkę poznał, to wie, że kropki to moje pierwsze myśli przed przelaniem ich na klawisze laptopa, kiedyś… na białe kartki papieru.

Ale czas zacząć.

Planowałam napisać kilka słów około 20 marca, ale znów coś przeszkodziło…..

Dlaczego 20 marca?

……bo tego dnia minął rok jak wprowadziliśmy się do nowego, innego miejsca. Po czterdziestu latach mieszkania w domu, postanowiliśmy zmienić całkowicie nasze życie codzienne i zamieszkaliśmy w pięknym, wysokim budynku, w centrum miasta….pod chmurami, bo aż na XIV piętrze!

Wszystko się zmieniło. My też musieliśmy się przystosować do zupełnie nowych …..luksusowych warunków. W pewnym sensie poczuliśmy się znów młodo, gdyż kupując nowe mebelki w IKEA byliśmy niejednokrotnie wśród młodożeńców szukających odpowiednich, gabarytowo rzeczy do swych , nowych pomieszczeń.

Ale nie o tym chcę pisać.

20 marca bieżącego roku, w naszym kondominium…czy to polska nazwa budynku? Nie wiem, ale brzmi nieźle……na V –(piątym) piętrze odbyło się nasze pierwsze spotkanie—–od dawna planowane

z klasami na zoom. Zarezerwowałam wcześniej (party room) zwane pomieszczeniem na zabawę i na godzinę 18:00, przybyła cała moja klasa czwartkowa, część środowej i piątkowa.

Było to spotkanie—jako “szczęśliwy garnek” czyli pot luck. Każdy coś dobrego przyniósł.

Niektórzy poznali się osobiście po raz pierwszy , a pozostali mieli tę świetną okazję, aby znów przywitać się, uścisnąć sobie ręce i przytulić się do siebie.

Część studentów kursu na Zoom przybyła z mężami, lub żonami, a część z….rodzicami, lub rodzeństwem.

Przy delektowaniu się różnymi pysznościami były wspaniałe rozmowy poruszające ciekawe tematy…nawet polityczne……

Oczywiście w tle leciały polskie przeboje, piosenki, których uczyliśmy się dawniej, a my wszyscy mieliśmy niesamowitą zabawę przechodząc do salonu z części kuchennej.

I tam ku wielkiemu zdziwieniu moich studentów, poprowadziłam zabawę w dyktando.

Było SUPER!!!!! Zabawa na 102!!!!!! Przygotowałam białą tablicę, kartki z ołówkami dla wszystkich i…. zaczęła się lekcja!!!!! Ale jakże inna, na żywo!! Widziałam wszystkich kilka metrów od siebie, czułam

to co inni, bliskość, serdeczność, radość i szczerość!! Tego wszystkiego nie da się tak połączyć w jedno na zoom., chociaż nasze spotkania cotygodniowe są pełne uśmiechu i zabawy.

Już dziękowałam, ale robię to raz jeszcze…..dziękuję moi kochani, że tak jak zaplanowaliśmy wcześniej, tak zrobiliśmy. Udało się!!!! Trudno było się rozstać, ale po przyjęciu, zaprosiliśmy wszystkich do naszego małego, ale uroczego gniazdka, aby zobaczyli z góry wśród kolorowych świateł miasta, jak mieszkamy na naszym Manhattanie.

Dziękuję też tym, którzy nie mogli przybyć a chcieli. Byli z nami duchem i sercem.

Wspominaliśmy tych co odeszli, gdyż było bardzo, bardzo dużo zdjęć, a to one przywołały wspomnienia. W zeszłym roku nasza kochana Pani Lidia, a przed…..Pani Ryszarda, założycielka naszej Szkoły, dawniej …pani Marysia, pan Chorostecki…..

Musimy pamiętać o nich. I nie wolno nam zapominać…. gdyż jak mawiał Ksiądz Jan Twardowski…

“śpieszmy się kochać ludzi bo tak szybko odchodzą..”

Słowa te są zawsze aktualne.

Najbardziej zaskakująca sytuacja była dla nas, gdy zjawiła się moja uczennica, która kilka lat temu była na kursie kredytowym. Później musiała wyjechać z rodziną do Stanów. Teraz studiuje na uniwersytecie w Atlancie i przyjechała ze swoimi rodzicami i siostrą, aby cieszyć się razem z nami.

Co piątek mamy zajęcia na zoom i lekcje języka polskiego są dla mnie jako nauczycielki budujące.

Dla Pani Tosin język polski to ósmy język zaraz po japońskim.

Każdy z moich kochanych Studentów, Przyjaciół stara się jak tylko może, aby poprzez nasze spotkania na zoom przybliżać do siebie nasz kraj…POLSKĘ. Poznajemy coraz bardziej nasze tradycje, kulturę, nasze przywary, humory, powiedzonka, historię, mówimy o wszystkim i każdy, co tydzień odrabia swoją pracę domową, pisząc….jak minął mój tydzień? I co??? Po polsku …oczywiście.!!!

Poniżej są zdjęcia ze spotkania.

To już historia, ale jakże miła. Żyjmy tymi wspomnieniami, dlaczego nie?

Kończąc ten długi list, dziękuję…..Pani Basi i Panu Stefanowi, którzy nadal pomagają nam w tym blogu. Dziękuję Pani Małgosi i jej mężowi, Pani Tereni i mężowi, dziękuję Panu Glenn, Pani Danusi, Pani Donie, Panu Ryszardowi i żonie, dziękuję Pani Rachelce, która wróciła już jako dojrzała mama.

Dziękuję Pani Tosin, dziękuję Panu Al, Pani Jennifer, Panu Neville, Aleksandrze, Pani Samancie..

do następnego listu. Proszę o swe wrażenia…piszcie…. Krystyna Świrska.

..wigilia 18 grudnia 2024roku

….rokrocznie w naszej polskiej szkole, na ostatniej lekcji przed świętami obchodzimy wigilię Świąt Bożego Narodzenia.

Jest to bardzo skromne spotkanie. Są uczniowie kursu kredytowego z ich rodzinami, zapraszam też uczniów pozostałych grup z Zoom.

Kto może przynosi do klasy wypieki świąteczne, owoce, a ja dostarczam opłatek, wcześniej zakupiony i poświęcony w naszym kościele. Klasa jest udekorowana światełkami, a mała choinka przypomina nam, że wkrótce będą święta.

Kilka tygodni przed…uczniowie robią kartki świąteczne dla swych rodziców, lub wybranych osób i właśnie w dniu spotkania wręczają te kartki najbliższym. Wykonują je od początku do końca sami, na wcześniej wykrojonym kawałku brystolu, dekorując według własnego gustu. Są to ich i i tylko ich własne pomysły na kartkę, myślę też, że są one jedne z ważniejszych prezentów, gdyż wykonane są własnoręcznie.

Są wspomnienia sprzed lat, śmieszne, a czasami nawet smutne.

Żegnamy się z wszystkimi na dwa tygodnie, aby już w nowym roku z nowymi siłami

wkraczać w kolejny, ciekawy świat. Oby był lepszy, oby był pełen miłości, zgody i pokoju. Nie chcemy wojen, kłótni na świecie i wśród rodzin.

Każdy z nas zasługuje na życie w harmonii i nawet gdy “pada deszcz” i mamy złe dni to niech to słońce zza chmur otacza nasze twarze swymi promieniami, czyniąc nas zwyczajnie szczęśliwymi.